Op dit moment staat mijn leven in het teken van de verwijdering van een cyste, die niet helemaal gegaan is zoals gehoopt. Het zou een simpele ingreep worden die ik even tussendoor zou doen, maar ik ben ondertussen al twee keer op de eerste hulp beland en loop nu met een open wond die volgens de arts over ongeveer twee maanden weer dichtgegroeid zal zijn. Niet helemaal wat ik in mijn hoofd had, maar ook hier zal ik het gewoon mee moeten doen.

Buiten de ziekenhuisbezoeken heb ik mij ook nog beziggehouden met fotografie. Het begon met een cursus natuurfotografie in Meijendel en eindigde vandaag met het einde van de 30-dagen-probeerversie van het fotobewerkingsprogramma Lightroom. Ik heb hier zo ontzettend leuk zitten spelen dat ik het voor altijd wil hebben en ik heb dus besloten om het te gaan kopen.
onder de zandkorrelsDe cursus in Meijendel was erg leuk. Ik heb weer wat nieuws geleerd en een aantal aardige foto’s gemaakt. Hoogtepunt van die dag was voor mij het zien van rugstreeppadjes en kikkertjes die in verschillende ontwikkelstadia in de poelen te zien waren. Dat was geweldig. Op de foto hiernaast is te zien hoe klein ze waren want de korrels die op het beestje zitten, zijn zandkorrels. Komende zaterdag gaan we de foto’s bekijken en ik ben heel benieuwd naar de plaatjes van de anderen en de reacties op mijn foto’s.

Vandaag heb ik ook een nieuwe lens voor mijn camera gekocht en ik hoop komend weekend hiermee te kunnen oefenen. Ook heb ik een heel grappig statiefje gekocht dat je in allerlei standen kan zetten en waarmee je de camera zelfs ergens aan kan hangen. De hobby begint nu toch wel serieuze vormen aan te nemen.

Vandaag gehoord dat ik m.i.v. 1 juli a.s. 15 uur per week ga werken. Ik werk nu officieel 9 uur per week, maar in de praktijk zit ik toch vaak langer en dus had ik meer uren aangevraagd. Het voelt goed om de uren die ik werk niet als een soort bezigheidstherapie te zien, maar als volwaardig werk. Werken geeft voldoening en het zorgt er voor dat ik toch een soort normaal bestaan hou. Ik ga gewoon naar mijn werk en dat is heel belangrijk voor mij en ik hoop het nog heel lang te kunnen blijven doen.

Mijn vriendin en ik hebben het ook nog gehad over het feit dat ik nog steeds niet bij de notaris geweest ben om mijn zaken te regelen. Ik weet dat ik dat moet gaan doen, maar weten dat je het moet doen is toch iets heel anders dan het daadwerkelijk ook gaan doen. Ik zie er zo ontzettend tegenop want het maakt het dood gaan zo echt en ik ben net zo aan het genieten van deze periode waarin ik heerlijk kan struisvogelen en geloven dat het allemaal niet zo vaart zal lopen. Op enig moment maak ik heus wel die afspraak bij de notaris en komt er een keurig testament en wordt alles netjes geregeld, maar nu nog even niet. Nu wil ik nog even doen alsof.