Ik ga eerst even terug naar zondagochtend. Ik stond op en Youssif had eitjes gebakken (klutseitjes) en dat rook zóóóó lekker. Op dat moment besloot ik dat ik ei ging eten en dat ik het er vervolgens weer uit zou gooien was dan maar zo, maar dan had ik in ieder geval wel even de smaak van ei in mijn mond gehad. Dus vroeg ik een stuk van zijn ei, heb het opgegeten en het was lekker!!!!! De uren verstreken maar het eitje kwam er niet uit en ik had ook niet het gevoel dat het in de weg zat. ’s Avonds heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een hapje meegegeten met Youssif en ook dat ging goed. Maandagavond heb ik rijst gegeten en gisteren lag ik tijdens etenstijd op een bedje in het ziekenhuis (ik vertel zo hoe dat zo kwam) en heb nasi gegeten. Ik kan niet vertellen hoe ik gesmuld heb de afgelopen dagen. Ik kan niet veel eten, maar toch. IK EET!!!! Ik hoop dat ik niet weer een terugslag krijg, maar voorlopig geniet ik.

Dan de uitslag. De chemo doet z’n werk. De tumoren waren kleiner geworden en we hebben besloten nog drie kuren te doen in de hoop dat het nog verder afneemt. Eerst zal er echter een port-a-cath geplaatst worden. Daardoor hoeft er geen infuus meer geprikt te worden, want dat is niet meer te doen. Wel was er ook nog even een domper dinsdag. Ik ben heel erg kortademig en er was al een foto van mijn longen gemaakt. Naar aanleiding daarvan dacht men dat ik misschien een longembolie had. Om dit zeker te weten moest er een CT-scan gemaakt worden. Dat kon nog gistermiddag/avond gebeuren. Omdat er bij deze scan gebruik gemaakt zou worden van contrastvloeistof, wat belastend zou zijn voor mijn nieren – die nog maar voor 50% werken – moest ik eerst voorhydrateren. Vandaar dat ik op dat bed terecht kwam, aan het infuus dat deze keer door de anesthesioloog in mijn hals geprikt was. Na de scan kreeg ik meteen de uitslag en het is gelukkig geen longembolie. Ik ben gewoon kortademig door de chemo.

Het was gisteren weer een lange ziekenhuisdag, maar er was gelukkig alleen maar goed nieuws. Ik heb weer het gevoel dat ik vooruit ga en dat is precies wat ik nodig had. En we hebben weer een plan. Eerst de port-a-cath laten plaatsen, dan verder met de chemo en hopelijk eet ik ondertussen lekker door!