Maandag was mijn moeder jarig. Ze is 81 geworden. Haar 80ste verjaardag vorig jaar is niet gevierd doordat haar zuster vlak daarvoor overleden is. Deze verjaardag gingen we zondag vieren en dus werd de familie uitgenodigd, gebakjes besteld en voor het avondeten een grote tafel gereserveerd bij de chinees. Van het restaurant kreeg ze voor haar verjaardag ook een cadeau.
Maandag was ze dus echt jarig en die dag ben ik ook nog even langs gegaan om – nog – een taartje te eten. Gelukkig heb ik geen last van mijn maag want anders zou mijn moeder toch mooi met die gebakjes zijn blijven zitten en dat zou ik heel vervelend gevonden hebben. Nu was ik blij dat ik een taartoverschot heb kunnen voorkomen. 

Dinsdag weer een chemo gehad en ondanks het uitvallen van mijn haar wel de ijsmuts opgezet, want ik hoop nog steeds dat ik niet helemaal kaal hoef te worden.
Na een week ben ik nog altijd niet helemaal gewend aan mijn korte haar. Sinds mijn tienertijd (en dat is al héél lang geleden) heb ik mijn haar lang en alleen bij de vorige chemo, na de operatie aan mijn hoofd en nu dus weer bij de chemo is het kort (geweest). De reacties op mijn haar zijn positief en als ik in de spiegel kijk dan zie ik wel dat het leuk staat, maar voor mijn gevoel is het korte haar onlosmakelijk verbonden met ziek zijn. 

Vandaag weer gaan werken. Ik ga op maandag, woensdag en vrijdag 3 uur per dag werken en vandaag was dus weer mijn eerste werkdag sinds ik 5 1/2 week geleden met de chemo gestart ben. Het was heerlijk om vanmorgen weer gewoon op de fiets te stappen en naar mijn werk te fietsen. De drie uur waren snel voorbij en ik had best nog wel langer kunnen en willen blijven, maar ik heb beloofd om niet te overdrijven en mezelf in acht te nemen. Hoe goed ik me nu ook voel, ik ben natuurlijk niet in een hele beste conditie en daar moet ik wel rekening mee houden.
Bij thuiskomst vond ik een reisgids op de mat en heb ik met heel veel plezier gekeken naar het reisaanbod en een aantal bestemmingen op het verlanglijstje gezet. Naast de Galapagos Eilanden heb ik nu ook Namibië, IJsland en Marokko op de planning voor volgend jaar staan. Het zal ervan afhangen of de chemo aanslaat, maar met een beetje mazzel moet het toch lukken om van 2011 het ultieme vakantiejaar te maken. Aan mij zal het in elk geval niet liggen.